Ervaringsverhaal van mentor Marque Joosten

Marque Joosten is mentor voor een stadsgenoot. Lees hier zijn verhaal.

Waarom mentor?

,,Ik ben mentor geworden toen ik hoorde dat veel mensen alleen zijn als ze ouder zijn en vaak niet meer in staat zijn om de regie te voeren over hun eigen leven. Dus zijn er mensen nodig die dat voor hen doen. En dan kun je geld geven aan een organisatie die dat doet, maar ik dacht dat moet je gewoon zelf doen. Ik keek hoeveel tijd het mentorschap zou kosten, want ik heb gewoon een baan ernaast. Het kost ongeveer een paar uurtjes per maand, die tijd kan ik wel missen.”

Kiezen mentor en cliënt elkaar zelf?

,,De rechtbank beslist wanneer iemand een mentor nodig heeft. De rechtbank heeft mij aangewezen, maar ik heb zelf ook invloed op die keuze. Je wordt eerst geïntroduceerd en van beide kanten moet je elkaar zien zitten. Anders werkt het natuurlijk niet.”

Luisteren en respect erg belangrijk

,,Ik probeer er zoveel mogelijk achter te komen wat voor persoon mijn cliënt was in zijn vroegere leven. Wat voor werk en hobby’s heeft hij bijvoorbeeld gehad. Ik luister op allerlei manieren naar mijn cliënt, zodat ik aanvoel, weet en voel wat hij wil. En ik respecteer de keuzes van mijn cliënt, ook al heb ik soms andere ideeën. In de trant van dat vroegere leven kunnen we dit leven zo goed mogelijk voort zetten. Zo was mijn cliënt vroeger pianist in cafés en bars. En thuis speelde hij ook veel. Nu heb ik ook gezorgd dat er een piano in zijn kamer staat.”

Welke beslissingen neemt een mentor?

Griepvaccinatie

,,Als mentor help je mensen kwalitatief zo goed mogelijk te leven. En ja, af en toe moet je een beslissing nemen over de zorg van je cliënt. Laatst was er de vraag of mijn cliënt een griepvaccinatie wilt, ja of nee? Uiteraard zeg ik dan ja. Maar dat hoeft niet altijd ‘uiteraard’ te zijn, bijvoorbeeld als iemand vanuit religieuze gronden nooit een vaccinatie heeft gehad. En dat moet je natuurlijk respecteren, anders druis je in tegen alles waarvoor de cliënt heeft gestaan qua waarden in zijn leven.”

Verhuizen

,,Verhuizen is de lastigste beslissing die ik heb moeten nemen. Mijn cliënt was op straat gevallen. Toen is hij acuut opgenomen in een tehuis in Zaandam. Hij is geboren en getogen in Amsterdam, dus hij wilde graag terug naar Amsterdam. Dat is best lastig, om te kijken wat de beste plek is. Wil je dat hij zo dicht mogelijk bij zijn oude buurt wordt geplaatst? Je kunt ook kiezen voor een woonsituatie die het best bij hem past qua verzorging of een plek zodat de cliënt dicht bij de mentor woont. Of je kijkt naar de soort mensen die nog meer op dezelfde afdeling zitten. Past je cliënt daarbij? In wat voor omgeving zit hij de hele dag? Dat is een lastige beslissing. Uiteindelijk is het een tehuis in Amsterdam geworden waar ze allemaal creatieve evenementjes organiseren en waar een grote vleugel staat. Ook krijgt mijn cliënt een eigen piano op de kamer.”

Auteur: Melanie Kant Redactie: Jacqueline van Kuler Bronnen: Mentorschap Nederland